- غربتی لاهوری (غُ بَ یِ)
نام شریفش ابوالمعالی، از نواحی شهر مذکور (لاهور) بود و در آنجا به ذوق و حال شهرت داشت و عاشقی دردمند و سالکی پایه بلندبود این دو بیت ازوست:
آنچه ما زآن جان و جانان دیده و دانسته ایم
بهر گفتن نیست بهر دیدن و دانستن است.
مقیم کوی فنا بودنم از آن هوس است
که با توشرکت من در وجود بی ادبی است.
(ریاض العارفین ص 119)
آنچه ما زآن جان و جانان دیده و دانسته ایم
بهر گفتن نیست بهر دیدن و دانستن است.
مقیم کوی فنا بودنم از آن هوس است
که با توشرکت من در وجود بی ادبی است.
(ریاض العارفین ص 119)